Op de markt in Bahir Dar

Bahir Dar

Kapper en klant

De vrolijke kapper!

Awra Amba is een Ethiopisch dorp; ongeveer 74 kilometer ten oosten van Bahir Dar in de regio Amhara. 

De huizen van de bewoners

Zo, de was is weer klaar

Het is in 1972 opgericht door 66 mensen onder leiding van Zumra Nuru, om sociaaleconomische problemen op te lossen door wederzijdse hulp in gelijkheid van geest en vrij van discriminatie.In Awra Amba worden kinderen en vrouwen gerespecteerd en gelijkgesteld aan volwassen mannen. De taken worden niet verdeeld of toegewezen op basis van geslacht maar op basis van capaciteiten en verlangens van elke persoon.

De bieb in de school

kinderen

kinderen

De Awra Amba-gemeenschap volgt geen enkele religie en gelooft in eerlijkheid en liefde voor alle mensen. De essentiële waarden van de Awra Amba-gemeenschap: men moet eerlijk zijn en in vrede leven: zich onthouden van liegen, stelen, vloeken, ruzie maken en immoreel gedrag. Bovendien moet iedereen zich onthouden van alcohol, sigaretten, qat en zelfs koffie,

Weef atelier

Weef atelier

Weef atelier

Omdat de bewoners van Awra Amba vanwege de armoede en schaarste van de grond niet alleen van de landbouw kunnen leven, houden ze zich ook bezig met weven, malen en handel. Zo is er een weefatelier met  handmatige weefgetouwen, een molen met zes elektrische molens waar boeren hun granen tegen betalen kunnen laten malen, enkele kruidenierswinkels en een kleine vrachtwagen.

Er wordt druk gewerkt

Even pauze, de baby wordt gevoed.

Weefgetouw

De oude stenen brug, Tisoha Dildil

De oude brug, overspant de nauwe kloof waardoor de Blauwe Nijl naar het zuiden stroomt. Hij is gebouwd in opdracht van de Portugezen (1619/1620), in de tijd van keizer Susneyos. Het was de eerste brug, in Ethiopië, die de oevers van de Blauwe Nijl met elkaar verbond.

De brug brengt je naar Tis Isat, de prachtige waterval van de Blauwe Nijl. Het meisje, een van de vele kinderen, die kalebassen, mandjes en andere frutseltjes te koop aan bieden, wilde wel even poseren.

Op weg naar de brug

Eiland: Narga… De Narga Selassie-kerk

Onze boot legt aan op het eilandje Narga, ten zuidwesten van het eiland Dek. Als  we de poort gepasseerd zijn, lopen we via een smal pad naar de Narga Selassiekerk.  De naam van de kerk betekent ‘Rustplaats van de Drie-eenheid’.

Volgens de legende heeft koningin Mentwab de plek uitgekozen waar de kerk is gebouwd. Tijdens een reis nam ze even rust; zittend tegen een boom viel ze in slaap. Ze kreeg in haar droom de opdracht van God om op deze plek een kerk te bouwen. Toen ze wakker werd, riep ze: ‘Narga’ (laten wij bouwen). Zij liet alle bouwmaterialen vanuit Gondar hier naartoe brengen. Het verhaal gaat verder dat de deur van de kerk gemaakt is van de boom waartegen de koningin in slaap viel.

De kerk heeft prachtige schilderingen, veelal verborgen door kleurrijke lappen/gordijnen, dit tegen het boze oog. Voor geïnteresseerde bezoekers worden de gordijnen weggeschoven.

Je komt ogen te kort; De kerk is uitbundig versiert met de kleurrijke schilderingen.

De kerktrommels worden ten gehore gebracht. Ook dit klinkt mooi

Markt in Bahir Dar

Bahir Dar is een stad in het noordwesten van Ethiopië en vormt de hoofdstad van de regio Amhara.

De stad heeft een kleine dagelijkse en een grote wekelijkse markt

Bahir Dar

Markt

In deze zithouding kunnen de vrouwen het uren volhouden

Bahir Dar

Markt

Even wachten tot het water kookt voor de thee of hebben de eieren de voorkeur?

Bahir Dar

Markt

Na wat gekocht te hebben kwam ineens dit vrolijke meisje tussen de spullen vandaan; na het gekregen vingerpoppetje straalde ze aan alle kanten

De Kebran Gabrielkerk is te vinden op het eiland Kebran in het Tanameer

De boot meert af aan de steiger van het eiland Kebran; een van de zevenendertig eilandjes in het Tana-meer. De mannen gaan de Kebran-Gabrielkerk bezoeken. Ik ben niet welkom, de kerk is niet toegankelijk voor vrouwen. De mannen lopen een minuut of tien door een dichtbegroeid bos. Eenmaal bij de kerk die gewijd is aan Gabriel, maken ze een praatje met enkele monniken en krijgen ze een stukje brood dat net gebakken is. De kerk wordt bekeken en ze mogen een blik werpen op alle kostbare dingen die de kerk rijk is

Volgens de legende is de kerk gesticht door Abuna Za Johannes uit Shoa: Op een dag toen hij uit Gondar kwam werd hij door de duisternis overvallen. Een arme visser bood hem onderdak in zijn hut. Toen de heilige de hut binnenliep, voltrok zich een wonder; langzaam vulde de hut zich met voedsel en de lege netten zaten ineens vol vis. De volgende dag wilde de heilige het eiland aan de overkant bezoeken. Ze vertrokken in een papyrusboot. Halverwege stapte de heilige, tot verbijstering van de anderen, de boot uit en vloog over het water naar het eiland. De eilandbewoners kwamen hem tegemoet en vertelden dat er op het eiland een wrede slangen-God woonde aan wie zij mensen moesten offeren. ‘Jesus Christus, is jullie God’ zei Abuna Za Johannes. ‘Hoe kunnen wij dat nu weten’ zeiden de bewoners. ‘Geef ons een bewijs dat Jezus onze God is’. De heilige doodde het monster door het met zijn handkruis aan te raken. Daarna liet hij op het eiland een kerk voor de mannen bouwen, later bouwde hij een kerk voor vrouwen op een naast gelegen eiland.

De markt in Bahir Dar

Tis Isat, de waterval van de Blauwe Nijl

Eiland Zeghe: Ura Kidane Mehretkerk

Na een klein uurtje varen en 10 minuten lopen via een bospad omgeven door wilde koffiestruiken en onder ‘begeleiding’ van vele kinderen staan we voor de poort. De kerk dateert uit de 16e eeuw. Het klooster werd in de 14e eeuw gesticht door Betre Mariyam.

De kerk heeft prachtige schilderingen veelal verborgen achter gordijnen/doeken of houten luiken. Op het terrein is ook een klein museum waar kronen, prachtige, geborduurde gewaden, kruisen en Bijbels te bewonderen zijn. Deze kostbaarheden worden bewaakt door mannen met Kalashnikovs.

Op de markt in Bahir Dar

Ontmoeting bij de Tis Isat, waterval van de Blauwe Nijl

Als je aan een kind in Ethiopië vraagt wat hij/zij later wil worden dan hoor je steevast ‘teacher’ of ‘doctor’. Zo ook Martha. We hebben Martha in 2009. voor het eerst ontmoet. Gezellig en vooral serieus met haar gepraat over werkelijk van alles en nog wat. Ze was erg nieuwsgierig hoe alles in Nederland ging. We hebben het zelfs over de Nederlandse koeien gehad die in de wei lopen, altijd voedsel hebben en iedere dag gemolken worden. Ze bleef maar met haar hoofd schudden, dat zoiets bestond. Toen Lou vroeg aan haar wat ze later wilde worden kwam het antwoord snel ‘Teacher’. ‘Ik wil dat de kinderen goed onderwijs krijgen kwam er nog ernstig achteraan. ‘Goed plan’  gaf Lou als reactie. Weet je als je nu je studie voltooid hebt lijkt het je dan niet leuk om te reizen en te kijken hoe het in andere landen toegaat? Het bleef een lange tijd stil en toen kwam er een wijs antwoord: ‘Ik denk dat reizen leuk is maar ik kies om direct te gaan lesgeven; dat is veel belangrijker’!

In 2014 zochten we haar opnieuw op met de foto’s van 2009.  Ze was verrast over haar portret maar de foto waar ze helemaal op staat vond ze qoshasha, vies, lelijk. Waarom vroegen wij. Het ging voornamelijk over de  jurk; qemies yellum teroeno. De jurk was niet goed! We hebben opnieuw met haar gepraat, nog net zo wijs als toen al was haar beroepskeuze wel veranderd, ze wilde nu doctor worden.

Het groepje kinderen waar mee ze op stap was wilde graag op de foto, oké, kan geregeld worden. Martha bleef zichzelf bewonderen op de foto en haar hoofd schudden over de jurk.