Geraakt door een steen…Fragment uit mijn boek: Dink Nesh – Ethiopië, een belevenis

…Na de lunch gaan we richting Bahir Dar. We rijden al even en genieten zoals altijd van de prachtige omgeving als we opgeschrikt worden door een harde klap. Fekir is als de duivel zo snel en voordat wij het weten wat er gaande is, is hij de auto al uit. Hij rent achter een jongen aan. Als hij hem bijna heeft, verdwijnt de jongen heel slim in het maïsveld en wordt onzichtbaar voor Fekir. De auto is niet beschadigd, maar Fekir is ontzettend kwaad. Het stenen gooien lijkt wel een nationale sport geworden. Tijdens de vorige reis hebben we ook al met het verschijnsel te maken gehad. Fekir spreekt de voorbijgangers aan en vertelt wat er is gebeurd. Ogenschijnlijk zinloos, immers gebeurd is gebeurd, maar Fekir heeft voor zijn toehoorders een opvoedkundige boodschap. Hij vertelt ze wat er allemaal had kunnen gebeuren. De mensen hebben zelf vaak geen idee wat een schade een steen tegen een rijdende auto kan veroorzaken. Ze schudden allemaal meewarig hun hoofd, maar of het helpt? We staan zeker twintig minuten stil, terwijl de jongen waarschijnlijk bibberend en doodsbang in het maïsveld zit. Het vee van de knul loopt intussen zonder begeleiding rond. Dat is ook de bedoeling van Fekir. Hij zegt: “Die laat het stenen gooien voorlopig wel uit zijn hoofd”. Even later zien we het water van het Tanameer glinsteren…

 Het steenslingeren is een oude sport. De herders gebruiken de steenslinger om het vee bij elkaar te houden. Soms houden de jongens onderling competities. Opdringende honden worden ook met stenen verjaagd. Het voor de lol te gebruiken om auto’s en fietsen te bekogelen, (even proberen of ik hem kan raken) is enigszins uit de hand gelopen. Gelukkig pakken de chauffeurs het op en houden opvoedkundige praatjes! De laatste reizen (nov. 2010 en 2014) hebben we beide keren zeven weken gereden en geen last gehad van ‘rondvliegende’ stenen. Zal het langzaam doordringen…wie weet!