Category Lalibela en omgeving

Het stadje Lalibela, vernoemd naar koning Lalibela (1167-1207), ligt op 2680 meter hoogte in de bergen van Lasta. In de middeleeuwen, toen het stadje nog Roha heette, was het de glorieuze hoofdstad van de Zagwe-dynastie. Nu is het een klein, sober stadje waar je het gevoel krijgt terug te keren naar de wieg van de religieuze beschaving.

dec 1 2018

Geboortebeperking (gespot in 2005)

geboorte1

Ethiopiërs doen minimaal aan geboortebeperking. Vooral buitenlandse instanties proberen hier verandering in te brengen. Zo heeft Plan Ethiopië jaren geleden, om hier de aandacht op te vestigen, een aantal ludieke borden geplaatst! Een grappige geschilderde voorstelling van een vader en hoogzwangere moeder met veel kinderen om hun heen. Op de achtergrond is de volledige uitgedijde en scheefgezakte hut te zien waar ze niet allemaal meer inpassen . Het eten op de schaal is niet voldoende voor allemaal. Een Ethiopische vriend vertelde… toen de borden net geplaatst waren, stonden er steeds lachende mensen omheen. Komisch is het maar of het verder effect heeft gehad? In ieder geval is er om gelachen en is er over gepraat!!!

dec 17 2011

Het stadje Lalibela

DSCN1781DSCN1838-Het stadje Lalibela, vernoemd naar koning Lalibela, ligt op2480 meterhoogte tussen de bergen van Lasta. In de middeleeuwen was Lalibela de hoofdstad van Ethiopië. Tegenwoordig is Lalibela niet meer dan een klein stadje waar je het gevoel krijgt terug te keren naar de wieg van de religieuze beschaving. De Ethiopische kerk behoort tot de oudste christelijke geloofgemeenschappen ter wereld, met rituelen die terug grijpen op de allereerste periode van het christendom. De kerken en kloosters van Lalibela stralen een mysterieuze vredigheid en rust uit. Tijdens feestelijkheden kun je getuige zijn van de levendigheid van deze goddienst. Priesters in rijk versierde gewaden geven dan samen met de vele gelovigen blijk van hun nederige en toegewijde verering. Bijzonder zijn de ronde  stenen huizen van twee verdiepingen met rieten dak die in het stadje te vinden zijn.DSCN1861-Lalibela is vooral bekend om zijn beroemde rotskerken, voornamelijk door de manier waarop ze zijn gebouwd. Ze zijn in vulkanisch steen uitgehakt en wel door vanaf de top van het gesteente meters naar beneden te werken. De kerken zijn uitgeroepen tot het achtste wereldwonder (UNESCO). De twaalf kerken vormen een symbolische voorstelling van het Heilig land. De noordelijke groep kerken staan voor het aardse Jeruzalem en de zuidelijke groep voor de hemel. De Yordanos, die symbool staat voor de Jordaan scheidt de twee gegroepeerde kerken van elkaar.Een bezoek aan de rotskerken brengt je in een bijzondere wereld; in een doolhof van nauwe, donkere gangetjes en steegjes, soms klimmend, dan weer dalend ga je van kerk tot kerk. Je beleeft de sfeer van geurende wierook, biddende priesters, monniken en pelgrims, gelovige mensen, prachtige schilderingen, getoonde kerkkruisen en ‘springende’ vriendjes.  

dec 13 2011

Sprookjes bestaan! (Lalibela)

DSCN9609-Er was eens een… rijke Amerikaan. Hij reisde samen met een klein groepje door Ethiopië. De Amerikaan was hevig onder de indruk van het land en wilde meer zien. Het groepje stoorde hem en hij vroeg na enkele dagen aan een van de chauffeurs of hij niet voor hem alleen wilde rijden. De chauffeur dacht er niet lang over na en zei: ishi (oké). Na wat dingen te hebben geregeld trokken ze met zijn tweeën verder en de Amerikaan genoot van alle mooie en interessante plekken waar de chauffeur hem bracht. Ze konden het goed samen vinden en er werd veel gepraat. Na een aantal weken brak de laatste avond aan en zoals gewoonlijk aten ze samen. Na de ‘injera’ en ‘wot’ ging de Amerikaan wat verzitten op zijn stoel en keek de chauffeur aan terwijl hij zei: ‘Wat zou jij nou graag willen, waar droom je over?’ De chauffeur had maar even tijd nodig voor zijn antwoord: ‘Een eigen hotel waar veel toeristen kunnen slapen en eten’. ‘Oké’ zei de Amerikaan ‘die krijg je van mij’. De chauffeur viel bijna van zijn stoel want dit had hij natuurlijk in zijn stoutste dromen niet verwacht. Om een lang sprookje kort te maken; er werden uit Europa materialen aangevoerd en de bouw werd gestart op het mooiste plekje van Lalibela. Het is een prachtig hotel geworden met een schitterend uitzicht. De chauffeur loopt er trots rond, samen met zijn broer en veel personeel beheerd hij het prachtige hotel waarin miljoenen dollars zijn gestoken door de Amerikaan. De rijke Amerikaan is overleden, maar zijn zoon heeft de opdracht gekregen om af en toe een bezoekje af te leggen en te informeren of alles nog loopt zoals het moet lopen en de eigenaar van het prachtige hotel met raad en daad ter zijde te staan.  

DSCN9608-Mijn verhaal werd ooit aangevuld door Marc van der Sterren: Maar het verhaal gaat verder… Getachew, want zo heet de eigenaar van het hotel, kreeg verkering met een Vlaamse schoonheid, werkzaam bij het Rode Kruis. De vader van deze Vlaamse schone is gepensioneerd, maar heeft nog vele contacten binnen de gemeente Peer. Hij kreeg de burgemeester van Peer zo ver een stedenband aan te gaan met Lalibela. De gemeente Peer gaat tal van ontwikkelingsprojecten beginnen in Lalibela. Met Getachew hebben ze een goed contact en een mooie ingang om een netwerk te beginnen, maar met ontwikkelingswerk in Lalibela hadden ze geen ervaring. Daarom nam Peer contact op met de Stichting Lalibela. Deze organisatie en de gemeente Peer sloegen de handen ineen en er ontstond een mooie samenwerking. Kijk maar hier: Stichting Lalibela

Sprookjes bestaan dus, je kunt het met eigen ogen aanschouwen als je in Lalibela komt. De naam van het hotel is: Mountain View Hotel.