Deze bijzondere bavianen komen alleen in Ethiopië voor. In het Amhaars worden ze che’elada genoemd, wat ‘bloedend hart’ betekent. Ze hebben namelijk op hun borst een lichtroze onbehaarde plek in de vorm van een hart, dat in opgewonden toestand felrood wordt.
Ook bijzonder is dat ze gras eten. Het gras wordt met de handen geplukt terwijl ze op hun billen voortschuifelen.
…de markt in Bahir Dar!
Gewapend met zweepje en stok. (Foto:©Lou Andreoli)
Adadi Maryam, is de zuidelijkste rotskerk van Ethiopië. Het is een ondergrondse kerk die in opdracht van koning Lalibela werd gebouwd. De kerk is door een zeer smal pad gescheiden van het omringende gesteente, met uitzondering van het plafond. De kerk heeft 24 ramen en 10 deuren.
In de 16e eeuw is er in de omgeving veel verwoest door Ahmad Gran en is de kerk vergeten. Totdat een aantal herders in de 20e eeuw bij toeval de kerk ontdekten. Keizer Menelik 11 heeft de kerk opnieuw ingewijd.
In de holen die in de rotswanden rond de kerk zijn uitgehakt, overnachten pelgrims en monniken die vaak grote afstanden afleggen om er te komen. Onze gids wilde graag poseren!
Als je aan een kind in Ethiopië vraagt wat hij/zij later wil worden dan hoor je steevast ‘teacher’ of ‘doctor’. Zo ook Martha. We hebben Martha in 2009. voor het eerst ontmoet. Gezellig en vooral serieus met haar gepraat over werkelijk van alles en nog wat. Ze was erg nieuwsgierig hoe alles in Nederland ging. We hebben het zelfs over de Nederlandse koeien gehad die in de wei lopen, altijd voedsel hebben en iedere dag gemolken worden. Ze bleef maar met haar hoofd schudden, dat zoiets bestond. Toen Lou vroeg aan haar wat ze later wilde worden kwam het antwoord snel ‘Teacher’. ‘Ik wil dat de kinderen goed onderwijs krijgen kwam er nog ernstig achteraan. ‘Goed plan’ gaf Lou als reactie. Weet je als je nu je studie voltooid hebt lijkt het je dan niet leuk om te reizen en te kijken hoe het in andere landen toegaat? Het bleef een lange tijd stil en toen kwam er een wijs antwoord: ‘Ik denk dat reizen leuk is maar ik kies om direct te gaan lesgeven; dat is veel belangrijker’!
In 2014 zochten we haar opnieuw op met de foto’s van 2009. Ze was verrast over haar portret maar de foto waar ze helemaal op staat vond ze qoshasha, vies, lelijk. Waarom vroegen wij. Het ging voornamelijk over de jurk; qemies yellum teroeno. De jurk was niet goed! We hebben opnieuw met haar gepraat, nog net zo wijs als toen al was haar beroepskeuze wel veranderd, ze wilde nu doctor worden.
Het groepje kinderen waar mee ze op stap was wilde graag op de foto, oké, kan geregeld worden. Martha bleef zichzelf bewonderen op de foto en haar hoofd schudden over de jurk.
Een doorkijkje vanuit het gangenstelsel die de rotskerken met elkaar verbindt.
De Naäkuto-Laäbkerk, gewijd aan Maria, ligt in een grot onder een waterval. In het kleine rechthoekige kerkje wordt dit water opgevangen in stenen bekkens. 
Er worden geneeskrachtige eigenschappen aan toegekend. Pelgrims, overal vandaan, komen speciaal voor dit heilige water hiernaartoe. Het kerkje heeft een vreemde, ongrijpbare sfeer. De oude stenen bekkens met het druppende en spetterende heilige water stralen oudheid en vroomheid uit. Dat wordt teniet gedaan door de priester, die met een felgekleurd plastic bekertje het water opschept om het vervolgens in een vies, oud keteltje te gieten, waarmee de flessen en andere voorwerpen worden gevuld, die de gelovigen mee naar huis nemen. Afhankelijk van wat ze te besteden hebben, gaan de pelgrims met een grote of kleine hoeveelheid heilig water op weg naar huis.
In de grot liggen liggen hier en daar kleden op de grond en er staan allerlei kerkattributen zoals kerktrommels, sistra’s, standaards voor geschriften en leunstokken. De priester van het kerkje is ontzettend trots en enthousiast als hij ons alles laat zien.
Lappen stof worden van de schilderijen weggeschoven of verwijderd.Volgen oud gebruik worden belangrijke schilderingen afgedekt met ‘gordijnen’ zodat ze onzichtbaar worden voor oneerbiedige blikken. Oude bijbels worden te voorschijn gehaald, het processiekruis wordt getoond, een oude kroon wordt opgezet en trommels worden bespeeld. Het kerkje en de priester laten een bijzondere indruk bij ons achter.
In Simien N.P. verrast door deze schitterende bloemen.
Dicht bij mama, lekker meerijden en toch ook heel eventjes alleen!
Gelada met jong, gespot in het Simien National Park
Een leuke ontmoeting onderweg.
Lalibela heeft de officiële status van bedevaartsoord, erkend door de orthodoxe Ethiopische Kerk. Vele pelgrims, priesters en gelovigen komen naar de ondergrondse kerken, elf kerken liggen verborgen op drie locaties in de heuvels van het stadje, om de heilige route af te leggen.
Bati, ligt ongeveer 40 km vanaf de plaats Kombolcha. Er is iedere maandag een grote, drukke markt. De Afar komen hier hun zout ruilen of verkopen.
Er wordt werkelijk van alles verkocht!
In de buurt van Lalibela ploegt een boer met zijn ossen het land om.
Ethiopië 