Kerken en kloosters bij het Tanameer

Eiland: Narga… De Narga Selassie-kerk

Onze boot legt aan op het eilandje Narga, ten zuidwesten van het eiland Dek. Als  we de poort gepasseerd zijn, lopen we via een smal pad naar de Narga Selassiekerk.  De naam van de kerk betekent ‘Rustplaats van de Drie-eenheid’.

3

Volgens de legende heeft koningin Mentwab de plek uitgekozen waar de kerk is gebouwd. Tijdens een reis nam ze even rust; zittend tegen een boom viel ze in slaap. Ze kreeg in haar droom de opdracht van God om op deze plek een kerk te bouwen. Toen ze wakker werd, riep ze: ‘Narga’ (laten wij bouwen). Zij liet alle bouwmaterialen vanuit Gondar hier naartoe brengen. Het verhaal gaat verder dat de deur van de kerk gemaakt is van de boom waartegen de koningin in slaap viel.

4

De kerk heeft prachtige schilderingen, veelal verborgen door kleurrijke lappen/gordijnen, dit tegen het boze oog. Voor geïnteresseerde bezoekers worden de gordijnen weggeschoven.

5

Je komt ogen te kort; De kerk is uitbundig versiert met de kleurrijke schilderingen.

11

De kerktrommels worden ten gehore gebracht. Ook dit klinkt mooi

Gondar

Het bad van Fasilades

g3

In een park met oeroude jeneverbesbomen, buiten het centrum van Gondar, ligt het bad van Fasilades. Het park is omgeven door een eeuwenoude, hoge muur. Het twee verdiepingen tellende paviljoen staat in een groot bassin van 70 bij 40 meter. Uit de bouw en de ligging ervan blijkt dat het geheel oorspronkelijk een lustoord geweest moet zijn.

g1

Via een kleine brug komt je bij het paviljoen. De aanwezige open haard, ingemetselde zitplaatsen voor het raam en de nissen waar men de kleding kon opbergen zijn de getuigen van een plezierig buitenverblijf; waardoor het niet-religieuze karakter nog eens extra benadrukt wordt. Pas aan het einde van de Gondarijnse tijd is het verbouwd tot een kerk ter ere van de heilig verklaarde Fasilades. Koning Fasilades regeerde van 1632 tot 1667 en maakte Gondar tot hoofdstad van zijn koninkrijk.

Het bad staat nu jaarlijks in het middelpunt van het feest Timkat (De herdenking van de doop van Jezus door Johannes de Doper in de rivier de Jordaan). Het grootste deel van het jaar staat het bassin leeg maar als het feest nadert wordt het via een ingewikkeld systeem gevuld met water uit het nabij gelegen riviertje Qaha. Duizenden pelgrims komen om de doop te herdenken.

Markten

Markt in Bahir Dar

2

Bahir Dar is een stad in het noordwesten van Ethiopië en vormt de hoofdstad van de regio Amhara.

10

De stad heeft een kleine dagelijkse en een grote wekelijkse markt

In deze zithouding kunnen de vrouwen het uren volhouden

Even wachten tot het water kookt voor de thee of hebben de eieren de voorkeur?

Na wat gekocht te hebben kwam ineens dit vrolijke meisje tussen de spullen vandaan; na het gekregen vingerpoppetje straalde ze aan alle kanten

Bahir Dar / Tanameer en zijn eilanden

Debre Maryam Kerk: Te vinden op het eiland Debre Maryam, Tanameer

1

Vanuit Bahir Dar ligt de kerk vlakbij de oostoever. Volgens de legende zou het water voor de voeten van Abuna Thadewos zich teruggetrokken hebben zodat hij het eiland veilig kon bereiken. Hij bouwde de kerk in de eerste helft van de 13de eeuw.

In de tweede helft van de 19de eeuw gaf  Tewodros II de opdracht om de kerk te verbouwen.

3

Er zijn nog vele oudheden te bewonderen zoals: een handgeschreven evangelie uit de 14de eeuw, klokken, kruisen en beschilderde panelen.

Bahir Dar / Tanameer en zijn eilanden

De Kebran Gabrielkerk is te vinden op het eiland Kebran in het Tanameer

De boot meert af aan de steiger van het eiland Kebran; een van de zevenendertig eilandjes in het Tana-meer. De mannen gaan de Kebran-Gabrielkerk bezoeken. Ik ben niet welkom, de kerk is niet toegankelijk voor vrouwen. De mannen lopen een minuut of tien door een dichtbegroeid bos. Eenmaal bij de kerk die gewijd is aan Gabriel, maken ze een praatje met enkele monniken en krijgen ze een stukje brood dat net gebakken is. De kerk wordt bekeken en ze mogen een blik werpen op alle kostbare dingen die de kerk rijk is

Volgens de legende is de kerk gesticht door Abuna Za Johannes uit Shoa: Op een dag toen hij uit Gondar kwam werd hij door de duisternis overvallen. Een arme visser bood hem onderdak in zijn hut. Toen de heilige de hut binnenliep, voltrok zich een wonder; langzaam vulde de hut zich met voedsel en de lege netten zaten ineens vol vis. De volgende dag wilde de heilige het eiland aan de overkant bezoeken. Ze vertrokken in een papyrusboot. Halverwege stapte de heilige, tot verbijstering van de anderen, de boot uit en vloog over het water naar het eiland. De eilandbewoners kwamen hem tegemoet en vertelden dat er op het eiland een wrede slangen-God woonde aan wie zij mensen moesten offeren. ‘Jesus Christus, is jullie God’ zei Abuna Za Johannes. ‘Hoe kunnen wij dat nu weten’ zeiden de bewoners. ‘Geef ons een bewijs dat Jezus onze God is’. De heilige doodde het monster door het met zijn handkruis aan te raken. Daarna liet hij op het eiland een kerk voor de mannen bouwen, later bouwde hij een kerk voor vrouwen op een naast gelegen eiland.

Simien National Park

De Walia-steenbok is een met uitsterven bedreigde soort steenbok die alleen in de bergen van Ethiopië voorkomt. Ze leven in de steile rotsachtige klifgebieden van het Simien National Park. Het zijn grazers. Ze zijn het meest actief in de ochtend en ’s avonds.

3

Door zijn opvallende kleuring en prachtige boogvormige hoorns is de Walia steenbok een prachtig dier om te zien. Zij hebben een chocolade- tot kastanjebruine vacht, zijn grijsbruin rond de snuit, een tint lichter rond de ogen, benen en romp. De buik en binnenkant van de benen zijn wit. De mannetjes hebben een zwarte baard. De lengte van de baard varieert met de leeftijd. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben hoorns, die in een elegante boog naar achteren buigen. De vrouwtjes zijn iets kleiner en iets lichter van kleur en de hoorns zijn korter. De Walia steenbokken zijn leden van de geitenfamilie en een bedreigde soort.

De kans om ze te spotten is niet groot want ze zijn schuw en op hun hoede voor ons…de mens. Tijdens de burgeroorlog van Mengistu is de populatie flink uitgedund. Vele hongerige soldaten hebben ze gedood en opgegeten. Ook voor de bevolking was de Walia een welkome aanvulling voor de dagelijkse maaltijd. Gelukkig neemt het aantal de laatste jaren weer toe.