De boot meert af aan de steiger van het eiland Kebran. De mannen gaan de Kebran-Gabrielkerk bezoeken. Ik ben niet welkom, de kerk is niet toegankelijk voor vrouwen.

De mannen lopen een minuut of tien door een dichtbegroeid bos. Eenmaal bij de kerk die gewijd is aan Gabriel, maken ze een praatje met enkele monniken en krijgen ze een stukje brood dat net gebakken is. De kerk wordt bekeken en ze mogen een blik werpen op alle kostbare dingen die de kerk rijk is

Volgens de legende is de kerk gesticht door Abuna Za Johannes uit Shoa: Op een dag toen hij uit Gondar kwam werd hij door de duisternis overvallen. Een arme visser bood hem onderdak in zijn hut. Toen de heilige de hut binnenliep, voltrok zich een wonder; langzaam vulde de hut zich met voedsel en de lege netten zaten ineens vol vis. De volgende dag wilde de heilige het eiland aan de overkant bezoeken. Ze vertrokken in een papyrusboot. Halverwege stapte de heilige, tot verbijstering van de anderen, de boot uit en vloog over het water naar het eiland. De eilandbewoners kwamen hem tegemoet en vertelden dat er op het eiland een wrede slangen-God woonde aan wie zij mensen moesten offeren. ‘Jesus Christus, is jullie God’ zei Abuna Za Johannes. ‘Hoe kunnen wij dat nu weten’ zeiden de bewoners. ‘Geef ons een bewijs dat Jezus onze God is’. De heilige doodde het monster door het met zijn handkruis aan te raken. Daarna liet hij op het eiland een kerk voor de mannen bouwen, later bouwde hij een kerk voor vrouwen op een naast gelegen eiland. Foto’s:©Lou Andreoli