Ark des Verbonds

In een afzonderlijke kapel op het terrein van de oude Maryam Tsyon-Kathedraal wordt de Ark des Verbonds bewaard, de kist met de Wet van de Twaalf Tafelen die Mozes op de berg Sinaï ontving. De Ark wordt bewaakt door een Bewaarder, een speciaal geselecteerde en uitverkoren priester. De priester is voor het leven benoemd en mag de kapel en directe omgeving niet verlaten. Niemand mag de Ark zien, zelfs de keizers van Ethiopië hebben hem niet mogen zien.

Vele onderzoekers hebben een poging gedaan om de geschiedenis van de Ark des Verbonds te achterhalen, maar stuiten op hiaten of onwerkelijkheden. Er zijn al veel verhalen over geschreven en er zullen zeker meerdere volgen.

Achter het hek, onder een afdakje gemaakt van houten palen en een golfplaat, laat een priester kostbare oude voorwerpen voorbijkomen. Bijbels, kruisen en kronen komen uit een kist en worden op een met doeken bekleedde  plank gelegd, zodat ze goed bekeken kunnen worden. Daarna worden ze weer onttrokken aan het zicht en gaan ze terug in de kist. Als het goed is zijn deze bijzondere stukken nu te bezichtigen in het museum van Aksum.

Het Steleveld

Op het steleveld bevinden zich meerdere steles. Het aantal Steles in Aksum wordt geschat op ongeveer driehonderd stuks. De stele is een monument dat kenmerkend is voor de Aksumitische tijd. Waarschijnlijk zijn ze opgericht ter herdenking van koningen en markeerden ze graven van belangrijke personen. Ze zijn vervaardig uit een ruwe vulkanische steensoort die in deze omgeving veel voorkomt.

Dit zijn de brokstukken van de hoogste stele (33 meter) die ooit in Aksum is gemaakt. Er wordt verteld dat de stele bij de oprichting naar voren is gevallen. Men vermoedt dat de voet, die onder de grond zat, te klein was voor deze reus, maar volgens de overlevering heeft koningin Gudit hem in een woedende bui omgegooid.

De steles die bewerkt zijn imiteren een woning van diverse verdiepingen zoals ze nu nog in Jemen te zien zijn. Aan de voet is een deur uitgebeeld met daarboven meerdere ramen. De grootste nog staande stele heeft negen verdiepingen en is 21 meter hoog. De top kan zowel een spitse als een ronde vorm hebben. Er wordt aangenomen dat dit het verschil aangeeft tussen een mannen- of vrouwengraf. Er wordt ook verteld dat de stele diende als dodenwoning, een veilige woonplaats voor de ziel van de gestorvene. Aan de voet van enkele steles zijn offerblokken gevonden met daarin gaten voor het opvangen van het bloed van offerdieren. Veel bevindingen duiden op een dodenverering. (Meer te lezen in: Ethiopië, Betam Konjo)

(2003) Een kleine witte steen markeert de plaats waar ooit een 24 meter hoge stele heeft gestaan. (1937) Mussolini heeft deze als oorlogsbuit mee naar Rome genomen. (1997) Italië heeft toegezegd dat de stele weer op zijn oude plaats teruggebracht zal worden. (2005) We hebben de stele zien liggen onder een afdakje van golfplaten met rondom paaltjes en prikkeldraad. (2008) Hij staat weer op de plek waar hij hoort!

Het bad van Sheba

Het bad van Sheba, ook wel het waterbekken van Mayshum genoemd, ligt aan de noordoostelijke kant van Aksum. Over het bekken dat in de loop der tijd werd aangepast, is veel onduidelijkheid. Het is, zo wordt verteld, in 1927 vergroot en verstevigd. De archeologen zijn het er wel over eens dat het in het begin van de Semitische kolonisatie is uitgehakt, maar dat het gefungeerd zou hebben als het bad van Sheba wordt betwijfeld. Tegenwoordig is het een simpele vijver waar de lokale bevolking water haalt. Tijdens het Timkat-feest speelt het bad een belangrijke rol. Priesters, pelgrims en gelovigen herdenken dan gezamenlijk de doop van Jezus in de Jordaan.