
Onze stoere gids laat zien hoe we over de dunne aardkorst moeten lopen, de tweede ook een ‘stoere’ bink maar toch iets voorzichtiger!

Dit prachtige landschap is ontstaan door de hete magma dat onder de dunne aardkorst het grondwater verwarmt dat uit de omliggende hooglanden stroomt.

Het kokende water spuit omhoog en neemt op zijn weg omhoog zouten, zwavel en mineralen mee, waardoor het zijn kleuren krijgt. Bruin, oranje, geel, rood, purper en blauwgroen, het resultaat van oxidatie van de verschillende ijzerlagen.

Als het water afkoelt, kristalliseert het zout uit tot gekleurde heuveltjes in groene pekelmeertjes, druipsteenzuilen, uitsteeksels en andere prachtige vormen.
Met twee auto’s naar Dalol, in onze auto rijdt een gewapende politieman mee, de tweede auto, gisteravond speciaal vanuit Addis Ababa aangekomen, is bemand met een kokkin plus proviand, kookspullen, benzine, drinkwater enz. en drie gewapende soldaten. Zowel de politieman als de soldaten moeten ons ‘verplicht’ escorteren.We overnachten in Ahmedella, de nederzetting van de zoutdelvers

Onze overnachtingsplaats
Een rommelig geheel, het kleedje door Lilit (kokkin) neergelegd maakt het een beetje gezellig

Dit is beter…ook enigszins beschermd tegen het zand, dat door de warme stevige wind overal doorheen waait.
Lulit, die voor heerlijke maaltijden zorgde…en niet alleen voor ons. Er werd menig hapje door de plaatselijke bevolking meegegeten. Lees meer over ons avontuur in de Danakil in mijn boek: Ethiopië, ongekend anders.


Ten zuidwesten van Dalol staan zoutpilaren, schoorsteenachtige zoutformaties en rechtopstaande pieken en klippen.


De roestkleurige zoutrotsen, door de Afar-bevolking ‘moeder van alle zout’ genoemd, zien er indrukwekkend uit. We voelen ons klein en nietig als we tussen de enorme zuilen, pieken en rotsen lopen.


Lees meer over Dalol en zijn omgeving in mijn boek: ‘Ethiopië, ongekend anders’

Op de witte, glinsterende vlakte zijn Afar-mannen druk in de weer. Sinds mensenheugenis wordt hier zout gewonnen. De mannen hakken lijnen in de harde zoutlaag, daarna wrikken ze het zout met lange stevige stokken los.

De ruwe blokken worden met kleine pikhouwelen op maat gemaakt (A3-formaat) en de randen worden netjes bijgewerkt. Daarna worden er stapels gemaakt, zodat ze per dromedaris vervoerd kunnen worden.
De dromedarissen mogen nog even rusten voordat ze beginnen aan de lange, zware reis met 22 soms zelfs 24 zoutblokken op de rug.

Een onderdompeling in een droomachtige, kleurrijke wereld die vergezeld gaat met de indringende geur van zwavel

Dit prachtige landschap is ontstaan door de hete magma dat onder de dunne aardkorst het grondwater verwarmt dat uit de omliggende hooglanden stroomt.

Het kokende water spuit omhoog en neemt op zijn weg omhoog zouten, zwavel en mineralen mee, waardoor het zijn kleuren krijgt. Bruin, oranje, geel, rood, purper en blauwgroen, het resultaat van oxidatie van de verschillende ijzerlagen.

Als het water afkoelt, kristalliseert het zout uit tot gekleurde heuveltjes in groene pekelmeertjes, druipsteenzuilen, uitsteeksels en andere prachtige vormen.

Op weg naar de zoutvlakte, beladen met balen stro en geitenleren zakken gevuld met water.

Soms gaat het even niet goed…’Let op, mijn lading’ lijkt deze dromedaris te zeggen!

Opnieuw laden en vastzetten…en dan weer verder!