Flaptekst: ‘U heeft de revolutie meegemaakt, de dood van de keizer, de periode van terreur: nogal schokkende gebeurtenissen, dunkt me,’ zei de vrouw van de Nederlandse ambassadeur. ‘Waarom bent u gebleven?’ Op deze vraag, die me geregeld door buitenlanders gesteld wordt, varieert mijn antwoord naar gelang de vragensteller en mijn stemming; een antwoord dat mijzelf en de ander geheel overtuigt, schijn ik nooit te kunnen geven. ‘Ik houd van Ethiopië, de bergen, de mensen, de oude christelijke cultuur. Bovendien is het klimaat verrukkelijk, vindt u niet?’ zei ik. ‘Dat wel, maar het politieke klimaat allerminst.’

Winter in Ethiopië, is het boeiende verhaal van Paula Munters, docente Frans aan de universiteit in Addis Abeba. Ze heeft gekozen voor het vreemdelingschap en is blijven werken in een land dat haar fascineert, maar waarvan ze het marxistisch bewind verafschuwt. Door de komst van Marieke Verbeek, een jonge Nederlandse, en de terugkomst van de Amerikaan Timothy Graham wordt ze geconfronteerd met de achtergronden en de consequenties van haar keuze. De roman ontleent zijn spanning mede aan de realiteit van het huidige Ethiopië: de sfeer van een Oostblokland in een Afrikaanse setting.

Auteur: Elsbeth Klein studeerde Franse taal- en letterkunde en werkte tien jaar in ontwikkelingslanden, waarvan vier jaar in Ethiopië.

Titel: Winter in Ethiopië – Auteur: Elsbeth Klein – Uitgever: de Prom, Baarn (1989) –ISBN:90 6801 211 8

Recensie: Dit debuut speelt zich vnl. af in Ethiopië waar een Nederlandse vrouw van 50 jaar werkt als docente Frans. Ze is onvrijwillig kinderloos en gescheiden. Met haar twee bediendes leeft ze kalm tot ze een loge krijgt: een studente die voor het eerst van huis is. Een bezoek van haar ex-minnaar ontregelt het leven van de vrouw totaal. De spanning stijgt als de studente en de ex-minnaar beiden verdwijnen. De speurtocht van de vrouw door Ethiopië naar haar gasten is bijna thrillerachtig maar beslaat alleen de laatste pagina’s. Het verhaal is boeiend, maar niet evenwichtig geschreven. Soms wordt er teveel op details ingegaan, andere keren beschrijft de ik-figuur haar belevenissen nogal onhandig. Bv.(..) ik had geen hond meer. (..) ze lag zwaar te hijgen (..) Toch blijkt de hond dood te zijn. Deze onvolkomenheden daargelaten is dit een spannende roman waarbij verhaalgegeven verweven is met de politieke gebeurtenissen van de laatste decennia in Ethiopië. Het zwaartepunt ligt echter bij de vraag wat het is dat de vrouw in het onvrije land houdt. Op de omslag een Ethiopisch miniatuur. (NBD\Biblion, Roos-Marie Tummers)