Priester in Lalibela met kruis, parasol en wierookvat; klaar voor de ronde om de kerk

Priester/monnik volledig verdiept in zijn bijbel…wel sloeg hij af en toe om zich heen met zijn chira (een houten handvat waaraan lange strengen bijeengebonden paardenhaar is bevestigd) om de ‘steeds terugkerende’ vliegen te verjagen

Bekende priester (voor ons) met grappige hoofddoek; altijd vrolijk en in voor geintje!

Vol trots toont deze priester twee kruisen die alleen bij officiële gelegenheden worden gebruikt (Lalibela)

Deze aardige priester droeg een bril maar of hij er beter door kon zien? Ontmoet in de Wukro Cherkos Kerk; iets buiten het plaatje Wukro. ( Noord-Ethiopië)

De priester van de kerk die op het terrein van de ruïnes van de tempel van Yeha is gebouwd.

De voor ons bekende priester van de Naakuto Laabkerk showt een oude kroon en mantel uit de verzameling oude kerkattributen die in het bezit zijn van de kerk.

De processiekruisen spelen een belangrijke rol in de rijke liturgie van de Ethiopische kerk. Ze worden in het Heiliger der Heiligen bewaard en mogen alleen met een doek worden aangeraakt. Ze worden gebruikt om het doopwater te zegenen en meegedragen in processies. Er bestaat een enorme variatie aan vormen en motieven. De zilveren kruisen zijn vaak gemaakt van het metaal van de Maria Theresia Thaler. Deze in Oostenrijk geslagen munten werden rond de jaren veertig van de vorige eeuw als betaalmiddel in Ethiopië gebruikt. (meer info in mijn boek: Ethiopië, Betam konjo)

Iedere priester is in het bezit van een handkruis waarmee hij gelovigen zegent. De handkruisen worden geschonken door de parochianen en het vermogen van de schenker bepaalt de uitvoering; meer of minder dure materialen. Ze hebben verschillende vormen en zijn meestal gebonden aan een stad of streek.

Priester van de Ura Kidane Mehret kerk op het schiereiland Zege. De priester wilde graag op de foto…dit had een reden. Toen de foto genomen en het resultaat bewonderd was haalde hij een zaklampje uit zijn zak en vroeg om een batterij. Wij hebben altijd batterijen bij ons dus had hij geluk!

Deze vrolijke priester van de Naakuto Laabkerk, in de omgeving van Lalibela, hebben we meerdere malen ontmoet…de laatste keer toen hij ons zag liep hij direct naar een andere ruimte toe en kwam terug met het boekje ‘Te gast in Ethiopië’ (3e druk 2008), die hij van ons had gekregen. Nog steeds zeer trots want er staat een artikel en foto’s van hem en zijn kerk in!